۱- یک هدف تعیین کنید
به یاد داشته باشید این موضوع که چرا تصمیم گرفته اید انگلیسی را مطالعه کنید؛ از اهمیت زیادی برخوردار است. برخی از اهداف نمونه برای یادگیری زبان انگلیسی عبارتند از:
رسیدن به نمره ی خاصی در TOEFL یا آیلتس
توانایی درک فیلم های زبان اصلی بدون زیرنویس
توانایی گفتگو با یک دوست انگلیسی زبان
سفر به کشورهای خارجی بعنوان توریست
مهاجرت و کار یا تحصیل در کشورهای خارجی
بسیاری از اهداف دیگر نیز هستند که می توانید انتخاب کنید، بنابراین یکی از آنها که برای شما اهمیت دارد؛ انتخاب نمایید. هدف تان را روی یک کاغذ سفید A3 بنویسید و در اتاق تان بچسبانید.
۲- به این روش مرور کنید
بهترین روش یادگیری زبان این است که اولین بار که مطلب جدیدی از زبان را مطالعه میکنید (مثلا یک لغت)، اگر همان مطلب را در ۲۴ ساعت آینده هم یک بار مرور کنید، تا ۸۰٪ آنچه را که جدیداً یاد گرفته اید حفظ میکنید پس از یک هفته، می توانید تنها پس از پنج دقیقه مرور همان مطلب، بدون فراموشی همه آن را به خاطر بیاورید. این مطلب تا ۳۰ روز در ذهن شما می ماند. بعد از چهل روز اگر همان مطلب را مجددا مطالعه کنید، ماندگاری آن در ذهن تان تا ۶ ماه خواهد بود! پس یک بار همان شبی که مطلب را یاد می گیرید مرور کنید، هفته بعد هم یک بار و چهل روز بعد هم یک بار.
۱-روان و پیوسته صحبت کردن
به طور کلی و در زبان های مختلف اولین معیار برای خوب صحبت کردن چیست؟ واضح است که مهم ترین معیار روان و بدون تپق صحبت کردن است. روان صحبت کردن یعنی این که شما بتوانید بدون مکث و پشت سرهم حرف بزنید. برای مثال زمانی که شما به زبان مادری تان صحبت می کنید بین دو جمله یا بین دو کلمه در یک جمله بیش از ۵ ثانیه مکث ندارید.
با این وجود ممتحن آیلتس بین صحبت های شما دنبال سرنخ می گردد تا روان صحبت کردن شما را بررسی کند. این معیار ها یا سرنخ ها به شرح زیر است:
درنگ
مدت صحبت
تکرار
تصحیح خود
حالا بیاید تا در مورد این معیارها بحث کنیم.
# درنگ
مکث یا درنگ بیشتر برای گوینده های نو آموز پیش می آید زیرا که به دنبال کلمه یا عبارت مناسب و درست می گردند تا بتوانند احساس خود را بیان کنند. در حقیقت این درنگ می تواند ناشی از استرس یا نگرانی باشد. البته این را هم بدانید که زیادی بی خیال و ریلکس بودن هم باعث می شود که نتوانید حداکثر مهارت خود را به نمایش بگذارید.
اگر به دنبال کسب نمره بالا هستید، باید از لحاظ گرامر و واژه قوی باشید. در حقیقت کسانی که نمره ۸ یا بالاتر در آزمون کسب می کنند توانایی روان صحبت کردن را دارند. در بیشتر موارد سطح گرامر و واژ های این افراد به‌اندازه بومی ها یا نزدیک به آن ها می باشد.
به عبارت دیکر اگر می‌خواهید در این آزمون موفق شوید باید ساختارهای گرامری و واژه های زیادی را یادبگیرید و بتوانید آن ها را در جای صحیح به کار ببرید؛ و بدانید رمز کامیابی تلاش و نظم است که تبدیل به عادت می شود و شما به صورت روتین آن ها را درجایگاه های مناسب به کار خواهید برد.
۱- چک کردن جواب ها خیلی آسان است (به هر روشی اشتباه است)
گفتن این موضوع ممکن است عجیب به نظر برسد و حتی عجیب تر شروع این مقاله با این موضوع است، اما من فکر می کنم این نکته نشان دهنده بزرگترین مشکل خودآموزی است. اگر از من بخواهند که بدترین راه ممکن برای خود آموزی را بیان کنم خواهم گفت:
تا جایی که می توانید با سرعت تمرین کنید.
جوابهایتان را در سریعترین زمان ممکن چک کنید
سریعاً به صفحه بعد (و بخش بعدی) بروید
سریعاً آن چیزی را که آموخته اید فراموش کنید.
این دقیقا همان چیزی است که کتاب های خودآموز براساس آن طراحی شده اند. من صادقانه می توانم بگویم که من در کلاس هایم هرگز این کارها را انجام نمی دهم. در عوض، کارهای زیر را انجام می دهم:
اصلاح کردن
راهنمایی دانش آموزان در رابطه با شروع چک کردن و بررسی جوابهایشان
خواستن از دانش اموزان برای پیدا کردن جوابهایشان (دریک متن، در اینترنت، در یک متن توضیحی درباره گرامر و غیره )
من نمی فهمم چرا انواع راه های موثر در چک کردن جواب ها در کتاب های خودآموز مورد استفاده قرار نمی گیرد. همچنین یک راه برای بررسی پاسخنامه به شکل سخت تر از معمول وجود دارد، که این هم نشان دهنده فقدان تاکید بر یادگیری واقعی دانش آموزان است. این سخت بودن به این دلیل است که باید نگاه اجمالی به صفحات انداخت تا مثلاً متوجه شد معنی”۲۳٫b” در پاسخنامه و از نظر زبان چیست. در حالی که قرار دادن جمله “۲۳٫ انواع مختلفی از پنیر موجود است” هم چک کردن را آسان تر می کند و هم به یاد دانش آموزان می آورد که چه چیزی را مطالعه می کنند (در صورتی که ۲۳:b بدون یادآوری کلمات و جملات است)
۲- زبان های زیادی برای یادگیری به نسبت دانش آموزان وجود دارد (در طول عمر)
یک کتاب خود آموز معمولی برای هر دو صفحه دارای ده تا بیست کلمه یا عبارت جدید در ۵۰ تا ۱۰۰ بخش دارد. دانش آموزان شانس کمی خواهند داشت و یا حتی نمی توانند هزاران کلمه و عبارت جدید را در مدت زمان فراگیری کتاب یاد بگیرند. زبان ممکن است فقط از طریق یادگیری ِدقیق در مورد نحوه مطالعه، بررسی منظم، کمک به روش های دیگر یادگیری زبان، تمرین شخصی، روش های بررسی پیشرفت، حفظ انگیزه و غیره قابل یادگیری باشد. با این حال بقیه مقاله در رابطه با خودآموزی زبان انگلیسی را ملاحظه بفرمایید.
۱- چشمان تان باید دشمن تان باشدچشم ها می توانند قدرت شنوایی تان را کاهش دهند. حتماً برای تان پیش آمده است که هنگام صحبت با فردی، تلویزیون دقیقاً پشت سرتان قرار بگیرد. چشمان شما در این حالت نمی تواند کمکی به شما کنند و به زودی متوجه می شوید که نمی توانید خوب گوش کنید.
لیستنینگ در تافل، حتی از لیستنینگ در زندگی واقعی نیز سخت تر می باشد. زمانی که در زندگی واقعی با کسی حرف می زنید؛ می توانید روی زبان بدن، حرکات دست ها و بیان چهره ی او تمرکز کنید. همه این موارد سرنخ هایی به ما می دهد که بتوانیم موضوعاتی که شخص روبه رو درباره آنها صحبت می کند و احساساتی را که سعی در توضیح آنها دارد؛ بهتر درک کنیم.
با این حال، در آزمون تافل، فقط می توانید به صدایی که از طریق گوش هایتان می شنوید؛ تکیه کنید. باید بکوشید توجه تان را روی لغات کاهش داده و تا جایی که امکان دارد به کل قطعه ای که می شنوید توجه کنید.
مشکل اینجاست که بر خلاف پیشنهاد سایت های دیگر، نمی توانید چشمان تان را ببندید. بلکه باید یادداشت برداری کرده و به اتفاق هایی که در صفحه نمایش تان می افتد دقت کنید. تمرکز خود را بر روی کامپیوتر و فضای کارتان نگه دارید.
هنگامی که در محل امتحان حاضر می شوید؛ احتمالاً همراه با دیگر شرکت کنندگان در آزمون خواهید بود و سالن پر از افراد دیگر می باشد که به راحتی حواس تان را پرت می کند؛ اما به یاد داسته باشید: اجازه ندهید چشمان تان باعث حواس پرتی تان شود.